Παιδιά καλώς σας βρήκα!
Είμαι ο Δημήτρης, τα τελευταία έξι χρόνια ζω στο Αγρίνιο και δουλεύω στο νοσοκομείο του Μεσολογγίου σαν ειδικευόμενος γιατρός. Εδώ και 4 χρόνια οδηγώ ένα παπί Nipponia μοντέλο met-in 125, με το οποίο έχω κάνει 25000 χλμ. ως τώρα, κυρίως στην πόλη του Αγρινίου αλλά και τις γύρω εξοχές, (έχω πάει και στο Μεσολόγγι κάμποσες φορές), χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και ευτυχώς χωρίς δυσάρεστα συμβάντα.
Οδηγούσα μοτοσυκλέτες από την εφηβία μου ωστόσο δεν είχα ποτέ δική μου μηχανή. Όντας φοιτητής στο εξωτερικό απόκτησα νωρίς δικό μου αυτοκίνητο οπότε η ανάγκη των μετακινήσεων ήταν καλυμένη. Τα χρόνια περνούσαν και διάφορα αυτοκίνητα πέρασαν απ' τα χέρια μου γράφοντας πολλά χλμ. στην Ελλάδα και το εξωτερικό (500000+).
Όσες φορές είπα: "Θα πάρω μηχανάκι", πέσαν πάνω μου γονείς, συγγενείς, έτερον ήμισυ... "Τι το θες, έχεις το αυτοκίνητο, μεγάλωσες πια, θα τσακιστείς, θα πέσει κανένας πάνω σου..." κλπ.
Μέχρι που ένα καλοκαιρινό απόγευμα του '08 ξύπνησα από τον απογευματινό ύπνο μου για να κάνω κάποια δουλειά στο κέντρο της μικρής μας πόλης και με πιάσαν τα νεύρα μου όταν σκεύτηκα πως πρέπει να κατέβω με το αυτοκίνητο και να ψάχνω πάνω από 15min. για να το παρκάρω!
Αυτό ήταν... μετά από δυο μέρες το παπί ήταν παρκαρισμένο στην πυλωτή! Θέλω να σας πω ότι τόση χαρά αισθάνθηκα μόνο όταν πήρα το πρώτο μου ποδήλατο. Άρχισαν οι βόλτες, έτσι χωρίς λόγο, χωρίς προορισμό μόνο για τη χαρά του δρόμου.
Από τότε έχω μπει πολλές φορές στον πειρασμό να πάρω κάτι καλύτερο, κάτι μεγαλύτερο, αλλά δεδομένου ότι δε με έχει πουλήσει ποτέ και μου έχει χαρίσει τόσες ώρες ξενοιασιάς (Βραδυνές βόλτες στη λίμνη, αναβάσεις στο Παναιτωλικό, περιηγήσεις στον Αράκυνθο... κλπ.) δεν θέλω να το αλλάξω, ούτε καν να το βλέπω αραγμένο...
Όσοι 40ρηδες είχαν τον πρώτο τους "πάπο" τη δεκαετία του 80 μπορεί να με καταλάβουν....!
Κυρ 11 Μαρ 2012, 03:41
)